کاری که الگری با یوونتوس کرد ...
 |
«این روزها همه با نگاهی متناقض به عملکرد الگری نگاه و با بهت دگردیسی‌های یووه را نظاره می‌کنند. اما به راستی او در کجای کامبک غرور انگیز یووه در اروپا ایستاده است؟ معتقدم او پیش از هر چیز برای یوونتوس یک اتوپیا ترسیم کرد؛ آرمانشهری که برای رسیدن به آن باید بنیان‌های فکری پیشین را کنار گذاشت و ذهنیتی جدید بنا کرد.» این بخشی از دیدگاه انلجو دی‌لیویو هافبک سابق تیم ملی ایتالیا و باشگاه یوونتوس در سالهای 1993 تا 1999 در مصاحبه با توتویووه است. بازیکن سابق یووه در این گفتگو به تحلیل عملکرد سرمربی بانوی‌پیر در دیدار به یاد ماندنی «یووه - اتلتیکو» پرداخته و نقش الگری را تغییر نگرش فکری و انگیزشی تیم در بازگشت پرشکوه به ادامه رقابت‌های لیگ قهرمانان موثر دانسته است.
تا پیش از بازی برگشت مقابل اتلتیکو مادرید از دید بسیاری از منتقدان ماسیمیلیانو الگری پاشنه آشیل یوونتوس به حساب می‌آمد و انتخاب نهایی بیانکونری‌ها برای ماندن یا وداع با لیگ قهرمانان در دستان او جستجو می‌شد. پس از پایان این دیدار و بازگشت حیرت‌انگیز و باور نکردنی یووه آنهم در شرایطی که آنها هفته‌های نه‌چندان امیدوار کننده‌ای را نگذرانده بودند، زبانه گدازه‌های مذاب و زهرآلود آتشفشان موقتاً جهت خود را تغییر داده است. به عنوان یکی از قدیمی‌های بانوی‌پیر ماجرا را چگونه تحلیل می‌کنید؟
پیش از هر چیز اجازه بدهید به یک رویکرددر روانشناسی اشاره کنم؛ هر شخص به صورت انفرادی و یا جمعی خواهان استقرار و دست یافتن به ایده‌آل‌ها و خواست‌های آرمانی‌اش است. در مقابلِ کوه آرزوها اگر «خواستن» در باور فرد باشد حتی سراشیبی‌ها و سنگ‌ریزه‌ها نیز مانع از صعود و رسیدن به قله نخواهند شد. شعار و خواستی به نام «بازگشت» در ظرف دو هفته آنچنان به کلید واژه مشترک خانواده بیانکونری‌ها در سراسر دنیا مبدل شد که هیچ تیمی از جمله اتلتیکو توان ایستادن در مقابل آن را نداشت. همه اینها اما بیش از آنکه به بازیکنان و طرفداران منتهی شود به الگری باز می‌گردد. در تمام روزهایی که طرفداران در فضای مجازی مشغول ساخت هشتگ‌های امیدوار کننده بودند و منتقدان با سکوت جو را کمتر ملتهب می‌ساختند، او با شدت هر چه تمام‌تر روی ذهنیت بازیکنان کار می‌کرد. او از تیمی که در طول یک ماه دو بار شکست را تجربه کرد بود تیمی پیروز ساخت؛ برنده‌ای که برتری‌اش نه تنها در اتخاذ یک تاکتیک صحیح و کارآمد بلکه از پایه‌ریزی یک استراتژی برد ― برد در روح و روان تیم شکل گرفته بود. شرایط ذهنی بازیکنان یووه در دیدار برگشت مقابل اتلتیکو پاهای آنها را نیز تحت‌تأثیر خودش قرار داد و نتیجه‌ای رقم خود که همه آن را نظاره کردیم. به عنوان مثل جورجو (کیه‌لینی) را به یاد بیاورید. او از لحاظ فیزیکی در یک ماه اخیر اصطلاحاً یک بازیکن مرده بود اما وقتی ذهنیت و نگرش دستخوش یک انقلاب روانشناختی شود، بازیکنی در سن او نیز اینچنین احیاء می‌شود و همانند ققنوس دوباره در زمین به پرواز در می‌آید.
با این اوصاف؛ آینده الگری در یوونتوس را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
اگر تا دو هفته پیش از من سوال می‌کردید مانند بسیاری از طرفداران سناریوی بازگشت زیدان به یووه را محتمل می‌دانستم اما امروز شرایط بسیار فرق کرده و او در رئال‌مادرید است و الگری همچنان در یوونتوس. با این اوصاف من نیز نمی‌دانم آینده نیمکت سرمربیگری یووه چه سرنوشتی خواهد داشت. آیا باشگاه خواهان امتحان کردن تجربیاتی دیگر با فردی جدید است و یا همچنان فرمان رانندگی تیم را با اطمینان در اختیار الگری خواهد گذاشت. با اینکه صحبت از گزینه‌های دیگری همچون دشام نیز است اما معتقدم نه تنها الگری و سایر نام‌هایی که در رسانه‌ها مطرح می‌شوند که بسیاری از ستارگان سابق یوونتوس نیز می‌توانند در آینده میراث‌دار این باشگاه و گزینه‌ای جدی برای نشستن روی نیمکت یووه باشند.
انجلو دی‌لیویو در دوران حضورش در جمع بیانکونری‌ها؛ 3 بار قهرمان سری آ، یک بار فاتح کوپا ایتالیا، دو بار پیروز دیدار سوپر کوپا ایتالیا، قهرمان لیگ قهرمانان و دیدار سوپرکاپ اروپا و پیروز دیدار جام بین‌قاره‌ای در سال 96 شد. او همچنین یکی از بازیکنان نسل طلایی یووه در دهه نود میلادی بود که در حدود 200 بازی با لباس یوونتوس در رقابت‌های مختلف انجام داد.
